Sayı - 10

NEREDESİNİZ?

            Türkiye’nin ilk ve tek GL dergisinden 10. kez merhaba! İlk ve tek GL dergisi... 10 aydır bu etiketi taşımak belki övünülecek bir olay. Ama biz üzülüyor ve anlamaya çalışıyoruz. Neden İLK ve TEK! Hadi, neden ilk sorusuna verilebilecek cevaplar kabul edilebilir. Hadi başka yayınların olmamasını da anlayalım. Peki neden insanlar ilk ve tek GL dergisine bu kadar uzak duruyorlar? Sanki yeni sayılar çıkmasa bir kişinin çıkıpta “neler oluyor?” diyeceği yok gibi geliyor bazen bize. Zorluklarla boğuşurken böyle düşüncelere dalınca tüm umutlarımız, heyecanımız boğazımızda düğümlenen bir yumru oluyor. Derken kulağımıza gelen bir iki söz, posta kutumuzdan çıkan bir mektup “BU DERGİ ÇIKMALI” dedirtiyor bize. “Bir kişi için bile olsa BU DERGİ ÇIKMALI ve ÇIKACAK!”

            Evet sevgili okurlar, söyler misiniz neden bu kadar suskunsunuz? Bizler de Türkiye koşullarını biliyor ve yaşıyoruz. Bir çok okurumuzun dergiyi alıp eve götürmedeki azminin bile ne büyük bir azim olduğunu biliyoruz. Kişilerin kendi özel odasının varlığının bile bir lüks olduğu bu ülkede, bir çok okurumuz dergiyi saklayacak bir dolaba bile sahip değilken, elbette dergiyi alıp evine götürmede büyük zorluklar yaşıyor. Kendince ne badireler atlatıyor. Ankara ve İstanbul dışındaki okurlarımızın çoğu (hatta bu iki şehirdekilerden bazıları da) partner ve arkadaş sorunu yaşıyor. Bunlar küçümsenecek şeyler değil. Hayır, bize sırf bunun için yazan arkadaşları küçümsüyor değiliz, buna hakkımız da yok. Ama partner ve arkadaş sorunu çözüldüğü taktirde, bu insanlar için hayat günlük gülistanlık ise bir yerlerde yanlışlık var demektir. Kaldı ki bizler partner bulup bu insanlara tepside sunmayı düşünmedik. İnsanların tanışması, iletişim kurması, sevişmesi elbette güzel ve bizim aracılığımızla bu güzelliklerin yaşanması bizi mutlu eder. Ama bunların gerçekleşmesi zaman, güven ve karşılıklı tercih gerektirir. Bunları gözardı edip bir-iki mektup sonrası iletişimi koparmak ne derece acı.

            “Ailen Biliyor mu?” dedik; ses yok. “Tartışma”ya çağrı yaptık; kısıtlı sayıda görüş dışında tık yok. “Yaşamın İçinden Kartpostallar” yollanmasını bekledik; tanınırım korkusuyla insanlar suskun kaldı. Bunların dışındaki yazılar ağır, karamsar v.b. bulundu. Kulağımıza onlarca öneri, eleştiri v.s. geldi. Gelin, şu söylediklerinizi yazılı hale getirin, dedik; ben beceremem ki dendi. Neden bu sessizlik? Neden bu çekimserlik? Neden bu korku? Sizlerden beklediğimiz edebi yazılar değil. Sizlerden bilimsel görüşler, teknik yazılar da beklemiyoruz. Samimi görüşlerinizi, hayatınızın sizce etkili olaylarını bekliyoruz. KAOS GL’yi birlikte yaşatmayı bekliyoruz. Bizim onlarca sayı KAOS GL yapacak yazılarımız, materyallerimiz var. Ama sizlerden katkı olmazsa tek sesli bir yayın olmaz mı?